En de mythe gaat zo...God schiep als eerste Nieuw Zeeland, maar het was te perfect...dus gooide hij er een handvol zandvliegen op...
Na afscheid genomen te hebben van Patrick namen we in Wellington de ferry naar het Zuidereiland. De ferry had 3 u nodig om The Cook Strait over te steken en doorheen de mooie Queen Charlotte Sounds, Picton te bereiken. Het is niet alleen een overtocht die noodzakelijk is, maar je krijgt er gratis ongelooflijk mooie zichten bij!
Eens aangekomen in Picton namen we de mooie Queen Charlotte Scenic drive naar Havelock en later naar Blenheim. Een weg met behoorlijk veel haarspeldbochten maar met prachtige uitzichten. Eigenlijk zijn bijna alle wegen in NZ prachtig....moeilijk om zoveel moois telkens opnieuw te verwoorden. Van Blenheim namen we de kustweg naar Kaikoura. Vanaf nu is het op de stranden steeds opletten dat rotsblokken niet opeens zeehonden blijken te zijn ;-). De beestjes zijn meestal rustig, maar kunnen wel eens aanvallen moest je te dicht tussen hun en het water staan, zodat ze geen uitweg meer zien en zich bedreigt voelen...5m afstand is aan te raden! Hoewel dat soms wel een probleem kan geven als je denk dat alle zeehonden zich VOOR jou op het strand bevinden en er dan opeens een flauwe plezante vanachter de rots komt, waar jij dacht veilig op te zitten... ;-) Maar het zijn leuke beestje, erg onhandig en log op het strand, maar sierlijk en snel in het water!
In Kaikoura verbleven we een paar dagen bij Tony (Kiwi) en Suzy (Duitse), reisvrienden van Nicolas. Ze woonden vrij afgelegen in de bossen met zicht op de bergen! Leuk! We genoten van het gezelschap, de rust en een mooie wandeling op de Peninsula (schiereiland). Als laatste beklommen we nog Mount Fyffè (1602m). Een hele klim in de hitte, maar het panorama op de top maakte veel goed.
Van Kaikoura ging het door het binnenland via Hanmer Springs over de Lewis Pass (863m) richting de West Kust. Met een mooie wandeling naar Lake Daniells. Waar we genoten van de vele vogels die we tegenkwamen in het bos, Fantails, Roodborstjes (maar dan met een witte borst), Kaka (soort papagaai)... Wat ons erg opvalt in NZ is dat de vogels er absoluut niet schuw zijn. Ze vliegen niet weg als je passeert, integendeel ze volgen je en zijn eerder erg nieuwsgierig. En soms zijn ze zo kloek dat ze de zandvliegen van je voeten komen pikken onder tafel. Handig en grappig! ;-)
In de buurt van Reefton (Westkust) bezochten we het spookdorp Waiuta. Dit is een oud goudmijndorp waar door een explosie de goudwinning is stopgezet in 1951. Goudwinning is tot op vandaag nog erg belangrijk in NZ. Later die dag passeerden we Lake Brunner waar we ons potje kookten en met een mooi uitzicht onze oogjes sloten.
We vervolgden onze weg terug richting de Oostkust over de Arthur's Pass (924m) met hoge besneeuwde toppen en prachtige vergezichten. Stoppen om te lezen en te genieten van de zon in de namiddag zat er niet in...we werden belaagt door sandflys. Inpakken en wegwezen dan maar.... Toch genoten we van de prachtige rit, met hier en daar wat beten extra, en kwamen in het decor van The Lord Of The Rings terecht...bij Castle Hill Village. We zagen zo de achtervolging door de Orks voor ons verschijnen... ;-) We kampeerden aan Lake Pearson. Mooi Mooi Mooi.
Vandaar was het niet ver meer van Christchurch, de stad die in 2010 en 2011 vernield werd door aardbevingen! Er stierven 186 mensen en de heropbouw van de stad is nog in volle gang! De kerk stortte voor een groot deel in en de binnenstad is een bouwwerf. De meeste gewone huizen moeten ofwel hersteld worden of afgebroken en heropgebouwd. Een hele klus voor de aannemers in de stad! Ook de straten zijn vaak aan vernieuwing toe, vele werden opgelapt maar bezitten nog putten en verzakkingen...
Onze vrienden Karlien en Wim hebben hele goeie vrienden wonen in Christchurch, Els en Paul. Zij verhuisden 7 jaar geleden met hun 2 honden naar Nieuw Zeeland en zijn er nog steeds. Bij hun konden we logeren en genoten we van gastvrijheid en de fijne babbels terug in het Nederlands. Het klikte erg goed en we bleven er zelfs 6 dagen. Ook hun hond Ditske, Border Collie, werd een dikke vriend! We verkenden ondertussen Christchurch centrum, de mooie Peninsula tot in Akaroa, de boerenmarkt in Lyttelton en we genoten van de rust en de gezelligheid bij Paul en Els thuis. Nog eens heel erg bedankt lieve vrienden! Altijd welkom in Mol als jullie in België zijn!
Na Christchurch reden we richting de Zuidelijke Alpen met een eerste stop aan het wonderblauwe Lake Tekapo en een beklimming van Mount John, het sterrenconservatorium. Hier is het één van de helderste plaatsen (minste lichtvervuiling) ter wereld waar je naar de sterren kan kijken. Maar toen wij daar waren was het de meest winderigste plaats denk ik...we vlogen bijna van de berg af! ;-)
We vervolgende onze weg langsheen de Alpen naar Lake Pukaki. Prachtig, maar spijtig genoeg was het een erg bewolkte en koude dag (10gr) en zagen we Mount Cook niet aan de overkant van het meer. Mount Cook is met zijn 3754m de hoogste berg van Nieuw Zeeland. We reden verder langs het meer in de richting van Mount Cook. Gelukkig was het weer beter en kregen we prachtige bergen met massa's sneeuw te zien met Mount Cook in vol ornaat! Naar het begin van de Tasman gletsjer kan je wandelen en zag je de afgebroken ijsschotsen in het water drijven. Indrukwekkend! Ook tijdens de Hooker Valley Track kregen we zicht op de Hooker gletsjer! Maar het meest fantastische was onze helikopter vlucht van een uur over het hele gebied inclusief een eeuwige sneeuwlanding op het bovenste stuk van de Tasman gletsjer! Waaaaw, we vlogen over de Hooker gletsjer, de Fox gletsjer, de Franz Jozef gletsjer en als laatste over en op de Tasman gletsjer! Wat een ervaring!!!!
Nieuw Zeeland is heel erg makkelijk om te bereizen, toch als je over je eigen vervoermiddel beschikt! Het land is er op voorzien! In de iets grote dorpen is er steeds een toeristische dienst (I-site) waar je alle nodige informatie kan krijgen. Overal in het land zijn propere openbare toiletten MET toiletpapier! En als ik zeg overal, is het echt overal. Er zijn vele betalende campings met de nodige faciliteiten (vrij duur), maar er zijn ook heel veel FREE CAMPSITES waar er gewoon een mooi afgereden grasplein is met een toiletblok en vaak ook water. En deze free campsites zijn vaak gelegen op de prachtigste plaatsen, langs zee, meer of met uitzicht op de bergen. Dus hier reizen met een camper of mobilhome is een ware luxe en je hebt alle vrijheid! Ook met wagen en tent heb je veel vrijheid maar hiermee mag je niet op alle plaatsen staan.
Van de bergen reden we via de Waitaki Valley terug richting de Oostkust naar Oamaru, een gezellig stadje met heeeel veel leuke en originele winkeltjes. In NZ zijn er trouwens heel erg veel tweedehands winkels. Verder langs de kustweg naar het zuiden kwamen we uiteindelijk aan in Dunedin. Hier gingen we op bezoek bij Tom, een reis- en couchsurfvriend van Nicolas. We waren meer dan welkom in zijn huis, waar hij samen met nog 4 andere jonge mensen woonde, een mix van Kiwi's, een Amerikaan en een Oostenrijkse die ook nog een andere Oostenrijker op bezoek had. Een hele leuke bende waar we ons ook erg amuseerde! Er gebeurde wel altijd wat ;-) Terwijl iedereen werken was overdag, verkenden wij Dunedin, een leuke studentenstad met het station als het meest gefotografeerde gebouw in NZ. We dronken ergens een koffie, gingen naar de plaatselijke Farmers Market (waar ze vooral biologische producten verkopen) en speelden de Australische versie van Trivial Pursuit. Niet simpel ;-) Ook genoten wij van de mooie Otago Peninsula waar we tot aan The Royal Albatross Colony reden. We betaalden geen inkom, maar we zagen de prachtige enorme vogels over de parking vliegen! Wat een schouwspel! We hadden geluk! De Otago Peninsula is een hele mooie regio met tal van uitkijkpunten over de zee, de heuvels vol schapen en de mooie strandjes. Onze foto's zullen meer zeggen dan mijn woorden :-)
Na een paar dagen namen we afscheid van onze vrienden in Dunedin en reden we richting het zuiden naar The Catlins. Deze regio, het uiterste zuiden van het zuidereiland is prachtig met zijn beboste heuvels, watervallen, weilanden met schapen, mooie stranden, gezellige baaien met hoge rotskliffen, vuurtorens, wetlands en heel veel wildlife. We zagen vele zeehonden, 3 enorme zeeleeuwen, springende Hector Dolfijnen, ontelbare watervogels en last but not least 2 uiterst zeldzame Yellow-Eyed Pinguins. Zo schattig om te zien als ze het strand op waggelden en ons toch wel een kwartier showtime gaven voor ze naar hun nesten liepen.
We reden van Kaka Point naar Nugget Point, via Papatowai naar Waikawa om dan via vele gravelwegen op Slope Point terecht te komen waar het officiële zuidelijkste punt van NZ is (buiten de eilanden dan).
Via Invercargill reden we naar Bluff, het zogezegde zuidelijkste punt van NZ, want dat is Slope Point waar we een paar dagen geleden stonden. Maar in Bluff eindigt de State Highway 1 die van Cape Reinga in het noorden naar Bluff rijdt in het zuiden. In Bluff kan je wel de ferry nemen naar Steward Island.
Na een aantal heel mooie kampeerplaatsjes zonder zandvliegen reden we Fjordland binnen. Met eerst nog een korte stop aan het wondermooie met kliffen omzoomde Gemstone Bay, waar de edelstenen voor het oprapen liggen op het strand. Weliswaar niet de dure maar wel prachtige afgeronde stenen om sieraden mee te maken. De zee was hier enorm woest met hele hoge golven die een soort van nevel verspreiden over het binnenland, een mooie maar mysterieuze plaats.
Fjordland is Nieuw Zeelands grootste en meest ontoegankelijkste wildernis. Het is een gebied met enorme dichte en mistige bergwouden waar de Tasman Sea via vele fjorden (Sounds) binnenkomt. Er zijn bijna geen wegen en de beste manier om het gebied te verkennen is via een boot of te voet. Er zijn heel veel wandelwegen en je kan er de bekende Milford, Kepler of Hollyford trekking doen van een aantal dagen. Aangezien je al die trekkings een paar maanden vooraf moet boeken en ook de hutovernachtingen aardig wat centjes kosten hebben wij enkel dagwandelingen gedaan alsook een cruise op Milford Sound. Maar dat was natuurlijk ook prachtig!
We zijn nog nooit zo bezig geweest met het spotten van vogels als deze laatste weken in NZ. Ook wel dankzij het vogelboek dat we leenden van Paul en Els, maar vooral omdat je ook zoveel vogels ziet. En ze zijn helemaal niet zo schuw als in Europa. We zagen al een aantal prachtexemplaren en genoten van hun gezangen. In NZ doen ze ook heel veel moeite om hun vogels te beschermen. De ratten en de possums, welke geen inheemse dieren zijn maar ooit hier zijn binnengeraakt, probeert men uit te roeien omdat ze de eieren van de vogels eten. Maar dat is niet zo evident omdat er natuurlijk heeeel veel van die beestjes zijn. Wij hebben de possums vooral platgereden gezien en hun pelsjes worden verkocht in de toeristenwinkeltjes.
Via prachtige wegen arriveerden we later in Queenstown, het paradijs voor de kick-fanaten. Je kan er adrenaline en avontuur op elk formaat boeken, van bungy jumps, water rafting, skydiving tot jetboating en parasailing en alles ertussen of erboven. Je geraakt er dus ook best wel snel wat centen kwijt als je wil ;-). Maar Queenstown is natuurlijk ook gelegen aan het prachtige Lake Wakatipu en omgeven door Alpentoppen. Wij genoten van de gezellige drukte, een terrasje, een film in de plaatselijk cinema en verbaasden ons over de grote hoeveelheid Chinezen die er rond liepen...maar blijkbaar was het net Chinees Nieuwjaar en dus vakantietijd voor hun.
Even later ruilden we de drukte weer voor de rust verderop in de bergen rond Glenorchy, waar we sliepen naast het Forest of Middle Earth (Lord of the Rings) in de buurt van Paradise ;-) en genoten van de Lake Sylvan walkingtrack.
Na bijna 2 maanden rondtoeren in Nieuw Zeeland zijn we het linksrijden met automatic al zo behoorlijk gewoon dat, indien we in een film ofzo mensen zien rechtsrijden, we automatisch denken dat ze verkeerd zijn! ;-) Echt gek!!
Via Arrowtown reden we verder naar Wanaka, waar we in het Mount Aspiring National Park de mooie Rob Roy Glacier track hebben gedaan. Een wandeling waarbij je na 2 uur klimmen een fantastisch uitzicht op de Rob Roy gletsjer krijgt met ontelbare watervallen. Een echte aanrader. Ook de 30km gravelweg die je moet afleggen om aan de start van de wandeling te komen is adembenemend.
Na Wanaka was het tijd voor de West Coast, gekend voor de vele sandflies, de regen en de verlatenheid . Alledrie waarheid! ;-) In Jackson Bay, een visserdorpje, voelden we ons echt aan het einde van de wereld...maar zo onbeschrijflijk mooi! Alleen zijn we er niet lang gebleven want de sandflies waren talrijk aanwezig en gunden ons geen seconde rust. In het hele gebied van Jackson Bay tot aan Fox Glacier heb je trouwens totaal geen gsm ontvangst.
In Fox Glacier gingen we natuurlijk kijken naar deze gletsjer die, net zoals de Frans Jozef gletsjer een eindje verderop, allebei ooit tot aan de zee reikten. Maar toch geeft het een vreemd gevoel als je op het strand van de West Coast staat en aan de ene kant de golven van de zee ziet bulderen en aan de andere kant zicht hebt op de hoogste berg van NZ, Mount Cook met daarnaast de prachtige Fox Glacier en andere besneeuwde toppen.
In Frans Jozef Glacier logeerden we bij Ronnie, een Nederlandse reisvriend, die hier tijdelijk woont en werkt als trekkinggids op de gletsjer. Een leuk weerzien en fijn om weer enkele dagen een thuis te hebben. We verkenden het dorpje, kookten samen, dronken een pintje, speelden Monopoly (wat was dat lang geleden ;-)) en konden spijtig genoeg door het slechte weer niet mee op een gletsjertocht.... Bedankt Ronnie voor je gastvrijheid en altijd welkom in Mol als je in België een logeerplaatsje zoekt!
Op zoek naar beter weer reden we de westkust verder af richting Hokitika, terug de Arthurs Pass over om weer in Christchurch te belanden waar het idd goei weer was ;-)
Terug bij Els en Paul pikten we de 2 reisgidsen van Indonesië en Oost-Timor op die we besteld hadden en genoten van het weerzien! Met pijn in het hart vertrokken we de volgende dag richting Motueka (Nelson). Daar stond ons een enorme uitdaging te wachten...skydiving! Na lang twijfelen heeft Nicolas me toch overhaald om de sprong te wagen. Een duosprong uit een vliegtuigje vanop ruim 5000 m hoogte. We kregen een korte briefing, een pak, een bril, een mutsje en een bekwame partner toegewezen. Met heel wat zenuwen kroop ik in het vliegtuigje waarbij we een 20-tal minuten boven het prachtige Abel Tasman vlogen om hoogte te maken. We kregen ook op het einde wat zuurstof toegediend omdat het zo hoog was. En toen was het moment daar dat de deur openging....WAT een DIEPTE! We vlogen zelfs boven de wolken... Instructies werden herhaald en daar gingen we dan. Hoewel ik er eigenlijk toen echt niet uit wou ;-) brrr....de eerste seconden waren erg beangstigend want dan val je echt maar nadien zweef je precies en kwam ik tot rust :-). Een minuut later ging de parachute open, genoten we nog van het uitzicht en landen uiterst zacht op de grond. Wat een kick! Een echte aanrader ook al heb je hoogtevrees zoals ik.... :-) Nicolas had er allemaal minder moeite mee en hij en zijn partner maakten wat extra buitelingen in de lucht.
De volgen dagen waren gevuld met regen en wind. Maar toch verkenden we verder Abel Tasman en The Golden Bay. Welliswaar met iets meer spelletjes spelen in de camper maar dat kan ook eens deugd doen. We hadden nog wel een hoogtepunt op één van de strandjes...een 10-tal spelende en buitelende zeehonden-puppies! Hoe schattig!
Na 2 dagen namen we terug de ferry naar Wellington. En daar stond onze fietsvriend Ludo ons al op te wachten. Wat een fijn weerzien! We genoten van de avond samen met een lekkere fles wijn! Aangezien Wellington stad geen vrije plaatsen heeft voorzien om een tent neer te poten...beleefde Ludo een primeur door mee in onze camper te slapen! :-) De volgende dag verkenden we Wellington en genoten van het mooie weer! We gingen een beetje shoppen en aten in restaurant 'LEUVEN' lekkere mosselen friet met een Leffe! Wooooaaaaw! Dat smaakte! :-) Later op de avond gingen we weer langs bij Kirsten en hadden een fijne avond. 'S morgens vroeg op omdat Ludo zijn ferry naar het Zuidereiland moest halen. We namen afscheid van Kirsten en later van Ludo. We raakten moeilijk weg aan de ferryterminal....afscheid nemen is altijd een beetje moeilijk, maar we zien je terug in België Ludo. Veel fietsplezier op het Zuidereiland, geniet ervan! Iemand interesse in Ludo's fietsverhalen? Altijd ongelooflijk fijn om te lezen en te bekijken: https://www.tangatanga.com/freeandunlimited/
En voor ons braken onze laatste 2 dagen in NZ aan. We reden richting Auckland en spendeerde onze laatste avond aan Lake Taupo met een prachtige zonsondergang...
Nieuw Zeeland, we gaan je missen, je bracht ons wondermooie natuur en hele fijne mensen en dieren... Bedankt voor je gastvrijheid!!!
Na afscheid genomen te hebben van Patrick namen we in Wellington de ferry naar het Zuidereiland. De ferry had 3 u nodig om The Cook Strait over te steken en doorheen de mooie Queen Charlotte Sounds, Picton te bereiken. Het is niet alleen een overtocht die noodzakelijk is, maar je krijgt er gratis ongelooflijk mooie zichten bij!
Eens aangekomen in Picton namen we de mooie Queen Charlotte Scenic drive naar Havelock en later naar Blenheim. Een weg met behoorlijk veel haarspeldbochten maar met prachtige uitzichten. Eigenlijk zijn bijna alle wegen in NZ prachtig....moeilijk om zoveel moois telkens opnieuw te verwoorden. Van Blenheim namen we de kustweg naar Kaikoura. Vanaf nu is het op de stranden steeds opletten dat rotsblokken niet opeens zeehonden blijken te zijn ;-). De beestjes zijn meestal rustig, maar kunnen wel eens aanvallen moest je te dicht tussen hun en het water staan, zodat ze geen uitweg meer zien en zich bedreigt voelen...5m afstand is aan te raden! Hoewel dat soms wel een probleem kan geven als je denk dat alle zeehonden zich VOOR jou op het strand bevinden en er dan opeens een flauwe plezante vanachter de rots komt, waar jij dacht veilig op te zitten... ;-) Maar het zijn leuke beestje, erg onhandig en log op het strand, maar sierlijk en snel in het water!
In Kaikoura verbleven we een paar dagen bij Tony (Kiwi) en Suzy (Duitse), reisvrienden van Nicolas. Ze woonden vrij afgelegen in de bossen met zicht op de bergen! Leuk! We genoten van het gezelschap, de rust en een mooie wandeling op de Peninsula (schiereiland). Als laatste beklommen we nog Mount Fyffè (1602m). Een hele klim in de hitte, maar het panorama op de top maakte veel goed.
Van Kaikoura ging het door het binnenland via Hanmer Springs over de Lewis Pass (863m) richting de West Kust. Met een mooie wandeling naar Lake Daniells. Waar we genoten van de vele vogels die we tegenkwamen in het bos, Fantails, Roodborstjes (maar dan met een witte borst), Kaka (soort papagaai)... Wat ons erg opvalt in NZ is dat de vogels er absoluut niet schuw zijn. Ze vliegen niet weg als je passeert, integendeel ze volgen je en zijn eerder erg nieuwsgierig. En soms zijn ze zo kloek dat ze de zandvliegen van je voeten komen pikken onder tafel. Handig en grappig! ;-)
In de buurt van Reefton (Westkust) bezochten we het spookdorp Waiuta. Dit is een oud goudmijndorp waar door een explosie de goudwinning is stopgezet in 1951. Goudwinning is tot op vandaag nog erg belangrijk in NZ. Later die dag passeerden we Lake Brunner waar we ons potje kookten en met een mooi uitzicht onze oogjes sloten.
We vervolgden onze weg terug richting de Oostkust over de Arthur's Pass (924m) met hoge besneeuwde toppen en prachtige vergezichten. Stoppen om te lezen en te genieten van de zon in de namiddag zat er niet in...we werden belaagt door sandflys. Inpakken en wegwezen dan maar.... Toch genoten we van de prachtige rit, met hier en daar wat beten extra, en kwamen in het decor van The Lord Of The Rings terecht...bij Castle Hill Village. We zagen zo de achtervolging door de Orks voor ons verschijnen... ;-) We kampeerden aan Lake Pearson. Mooi Mooi Mooi.
Vandaar was het niet ver meer van Christchurch, de stad die in 2010 en 2011 vernield werd door aardbevingen! Er stierven 186 mensen en de heropbouw van de stad is nog in volle gang! De kerk stortte voor een groot deel in en de binnenstad is een bouwwerf. De meeste gewone huizen moeten ofwel hersteld worden of afgebroken en heropgebouwd. Een hele klus voor de aannemers in de stad! Ook de straten zijn vaak aan vernieuwing toe, vele werden opgelapt maar bezitten nog putten en verzakkingen...
Onze vrienden Karlien en Wim hebben hele goeie vrienden wonen in Christchurch, Els en Paul. Zij verhuisden 7 jaar geleden met hun 2 honden naar Nieuw Zeeland en zijn er nog steeds. Bij hun konden we logeren en genoten we van gastvrijheid en de fijne babbels terug in het Nederlands. Het klikte erg goed en we bleven er zelfs 6 dagen. Ook hun hond Ditske, Border Collie, werd een dikke vriend! We verkenden ondertussen Christchurch centrum, de mooie Peninsula tot in Akaroa, de boerenmarkt in Lyttelton en we genoten van de rust en de gezelligheid bij Paul en Els thuis. Nog eens heel erg bedankt lieve vrienden! Altijd welkom in Mol als jullie in België zijn!
Na Christchurch reden we richting de Zuidelijke Alpen met een eerste stop aan het wonderblauwe Lake Tekapo en een beklimming van Mount John, het sterrenconservatorium. Hier is het één van de helderste plaatsen (minste lichtvervuiling) ter wereld waar je naar de sterren kan kijken. Maar toen wij daar waren was het de meest winderigste plaats denk ik...we vlogen bijna van de berg af! ;-)
We vervolgende onze weg langsheen de Alpen naar Lake Pukaki. Prachtig, maar spijtig genoeg was het een erg bewolkte en koude dag (10gr) en zagen we Mount Cook niet aan de overkant van het meer. Mount Cook is met zijn 3754m de hoogste berg van Nieuw Zeeland. We reden verder langs het meer in de richting van Mount Cook. Gelukkig was het weer beter en kregen we prachtige bergen met massa's sneeuw te zien met Mount Cook in vol ornaat! Naar het begin van de Tasman gletsjer kan je wandelen en zag je de afgebroken ijsschotsen in het water drijven. Indrukwekkend! Ook tijdens de Hooker Valley Track kregen we zicht op de Hooker gletsjer! Maar het meest fantastische was onze helikopter vlucht van een uur over het hele gebied inclusief een eeuwige sneeuwlanding op het bovenste stuk van de Tasman gletsjer! Waaaaw, we vlogen over de Hooker gletsjer, de Fox gletsjer, de Franz Jozef gletsjer en als laatste over en op de Tasman gletsjer! Wat een ervaring!!!!
Nieuw Zeeland is heel erg makkelijk om te bereizen, toch als je over je eigen vervoermiddel beschikt! Het land is er op voorzien! In de iets grote dorpen is er steeds een toeristische dienst (I-site) waar je alle nodige informatie kan krijgen. Overal in het land zijn propere openbare toiletten MET toiletpapier! En als ik zeg overal, is het echt overal. Er zijn vele betalende campings met de nodige faciliteiten (vrij duur), maar er zijn ook heel veel FREE CAMPSITES waar er gewoon een mooi afgereden grasplein is met een toiletblok en vaak ook water. En deze free campsites zijn vaak gelegen op de prachtigste plaatsen, langs zee, meer of met uitzicht op de bergen. Dus hier reizen met een camper of mobilhome is een ware luxe en je hebt alle vrijheid! Ook met wagen en tent heb je veel vrijheid maar hiermee mag je niet op alle plaatsen staan.
Van de bergen reden we via de Waitaki Valley terug richting de Oostkust naar Oamaru, een gezellig stadje met heeeel veel leuke en originele winkeltjes. In NZ zijn er trouwens heel erg veel tweedehands winkels. Verder langs de kustweg naar het zuiden kwamen we uiteindelijk aan in Dunedin. Hier gingen we op bezoek bij Tom, een reis- en couchsurfvriend van Nicolas. We waren meer dan welkom in zijn huis, waar hij samen met nog 4 andere jonge mensen woonde, een mix van Kiwi's, een Amerikaan en een Oostenrijkse die ook nog een andere Oostenrijker op bezoek had. Een hele leuke bende waar we ons ook erg amuseerde! Er gebeurde wel altijd wat ;-) Terwijl iedereen werken was overdag, verkenden wij Dunedin, een leuke studentenstad met het station als het meest gefotografeerde gebouw in NZ. We dronken ergens een koffie, gingen naar de plaatselijke Farmers Market (waar ze vooral biologische producten verkopen) en speelden de Australische versie van Trivial Pursuit. Niet simpel ;-) Ook genoten wij van de mooie Otago Peninsula waar we tot aan The Royal Albatross Colony reden. We betaalden geen inkom, maar we zagen de prachtige enorme vogels over de parking vliegen! Wat een schouwspel! We hadden geluk! De Otago Peninsula is een hele mooie regio met tal van uitkijkpunten over de zee, de heuvels vol schapen en de mooie strandjes. Onze foto's zullen meer zeggen dan mijn woorden :-)
Na een paar dagen namen we afscheid van onze vrienden in Dunedin en reden we richting het zuiden naar The Catlins. Deze regio, het uiterste zuiden van het zuidereiland is prachtig met zijn beboste heuvels, watervallen, weilanden met schapen, mooie stranden, gezellige baaien met hoge rotskliffen, vuurtorens, wetlands en heel veel wildlife. We zagen vele zeehonden, 3 enorme zeeleeuwen, springende Hector Dolfijnen, ontelbare watervogels en last but not least 2 uiterst zeldzame Yellow-Eyed Pinguins. Zo schattig om te zien als ze het strand op waggelden en ons toch wel een kwartier showtime gaven voor ze naar hun nesten liepen.
We reden van Kaka Point naar Nugget Point, via Papatowai naar Waikawa om dan via vele gravelwegen op Slope Point terecht te komen waar het officiële zuidelijkste punt van NZ is (buiten de eilanden dan).
Via Invercargill reden we naar Bluff, het zogezegde zuidelijkste punt van NZ, want dat is Slope Point waar we een paar dagen geleden stonden. Maar in Bluff eindigt de State Highway 1 die van Cape Reinga in het noorden naar Bluff rijdt in het zuiden. In Bluff kan je wel de ferry nemen naar Steward Island.
Na een aantal heel mooie kampeerplaatsjes zonder zandvliegen reden we Fjordland binnen. Met eerst nog een korte stop aan het wondermooie met kliffen omzoomde Gemstone Bay, waar de edelstenen voor het oprapen liggen op het strand. Weliswaar niet de dure maar wel prachtige afgeronde stenen om sieraden mee te maken. De zee was hier enorm woest met hele hoge golven die een soort van nevel verspreiden over het binnenland, een mooie maar mysterieuze plaats.
Fjordland is Nieuw Zeelands grootste en meest ontoegankelijkste wildernis. Het is een gebied met enorme dichte en mistige bergwouden waar de Tasman Sea via vele fjorden (Sounds) binnenkomt. Er zijn bijna geen wegen en de beste manier om het gebied te verkennen is via een boot of te voet. Er zijn heel veel wandelwegen en je kan er de bekende Milford, Kepler of Hollyford trekking doen van een aantal dagen. Aangezien je al die trekkings een paar maanden vooraf moet boeken en ook de hutovernachtingen aardig wat centjes kosten hebben wij enkel dagwandelingen gedaan alsook een cruise op Milford Sound. Maar dat was natuurlijk ook prachtig!
We zijn nog nooit zo bezig geweest met het spotten van vogels als deze laatste weken in NZ. Ook wel dankzij het vogelboek dat we leenden van Paul en Els, maar vooral omdat je ook zoveel vogels ziet. En ze zijn helemaal niet zo schuw als in Europa. We zagen al een aantal prachtexemplaren en genoten van hun gezangen. In NZ doen ze ook heel veel moeite om hun vogels te beschermen. De ratten en de possums, welke geen inheemse dieren zijn maar ooit hier zijn binnengeraakt, probeert men uit te roeien omdat ze de eieren van de vogels eten. Maar dat is niet zo evident omdat er natuurlijk heeeel veel van die beestjes zijn. Wij hebben de possums vooral platgereden gezien en hun pelsjes worden verkocht in de toeristenwinkeltjes.
Via prachtige wegen arriveerden we later in Queenstown, het paradijs voor de kick-fanaten. Je kan er adrenaline en avontuur op elk formaat boeken, van bungy jumps, water rafting, skydiving tot jetboating en parasailing en alles ertussen of erboven. Je geraakt er dus ook best wel snel wat centen kwijt als je wil ;-). Maar Queenstown is natuurlijk ook gelegen aan het prachtige Lake Wakatipu en omgeven door Alpentoppen. Wij genoten van de gezellige drukte, een terrasje, een film in de plaatselijk cinema en verbaasden ons over de grote hoeveelheid Chinezen die er rond liepen...maar blijkbaar was het net Chinees Nieuwjaar en dus vakantietijd voor hun.
Even later ruilden we de drukte weer voor de rust verderop in de bergen rond Glenorchy, waar we sliepen naast het Forest of Middle Earth (Lord of the Rings) in de buurt van Paradise ;-) en genoten van de Lake Sylvan walkingtrack.
Na bijna 2 maanden rondtoeren in Nieuw Zeeland zijn we het linksrijden met automatic al zo behoorlijk gewoon dat, indien we in een film ofzo mensen zien rechtsrijden, we automatisch denken dat ze verkeerd zijn! ;-) Echt gek!!
Via Arrowtown reden we verder naar Wanaka, waar we in het Mount Aspiring National Park de mooie Rob Roy Glacier track hebben gedaan. Een wandeling waarbij je na 2 uur klimmen een fantastisch uitzicht op de Rob Roy gletsjer krijgt met ontelbare watervallen. Een echte aanrader. Ook de 30km gravelweg die je moet afleggen om aan de start van de wandeling te komen is adembenemend.
Na Wanaka was het tijd voor de West Coast, gekend voor de vele sandflies, de regen en de verlatenheid . Alledrie waarheid! ;-) In Jackson Bay, een visserdorpje, voelden we ons echt aan het einde van de wereld...maar zo onbeschrijflijk mooi! Alleen zijn we er niet lang gebleven want de sandflies waren talrijk aanwezig en gunden ons geen seconde rust. In het hele gebied van Jackson Bay tot aan Fox Glacier heb je trouwens totaal geen gsm ontvangst.
In Fox Glacier gingen we natuurlijk kijken naar deze gletsjer die, net zoals de Frans Jozef gletsjer een eindje verderop, allebei ooit tot aan de zee reikten. Maar toch geeft het een vreemd gevoel als je op het strand van de West Coast staat en aan de ene kant de golven van de zee ziet bulderen en aan de andere kant zicht hebt op de hoogste berg van NZ, Mount Cook met daarnaast de prachtige Fox Glacier en andere besneeuwde toppen.
In Frans Jozef Glacier logeerden we bij Ronnie, een Nederlandse reisvriend, die hier tijdelijk woont en werkt als trekkinggids op de gletsjer. Een leuk weerzien en fijn om weer enkele dagen een thuis te hebben. We verkenden het dorpje, kookten samen, dronken een pintje, speelden Monopoly (wat was dat lang geleden ;-)) en konden spijtig genoeg door het slechte weer niet mee op een gletsjertocht.... Bedankt Ronnie voor je gastvrijheid en altijd welkom in Mol als je in België een logeerplaatsje zoekt!
Op zoek naar beter weer reden we de westkust verder af richting Hokitika, terug de Arthurs Pass over om weer in Christchurch te belanden waar het idd goei weer was ;-)
Terug bij Els en Paul pikten we de 2 reisgidsen van Indonesië en Oost-Timor op die we besteld hadden en genoten van het weerzien! Met pijn in het hart vertrokken we de volgende dag richting Motueka (Nelson). Daar stond ons een enorme uitdaging te wachten...skydiving! Na lang twijfelen heeft Nicolas me toch overhaald om de sprong te wagen. Een duosprong uit een vliegtuigje vanop ruim 5000 m hoogte. We kregen een korte briefing, een pak, een bril, een mutsje en een bekwame partner toegewezen. Met heel wat zenuwen kroop ik in het vliegtuigje waarbij we een 20-tal minuten boven het prachtige Abel Tasman vlogen om hoogte te maken. We kregen ook op het einde wat zuurstof toegediend omdat het zo hoog was. En toen was het moment daar dat de deur openging....WAT een DIEPTE! We vlogen zelfs boven de wolken... Instructies werden herhaald en daar gingen we dan. Hoewel ik er eigenlijk toen echt niet uit wou ;-) brrr....de eerste seconden waren erg beangstigend want dan val je echt maar nadien zweef je precies en kwam ik tot rust :-). Een minuut later ging de parachute open, genoten we nog van het uitzicht en landen uiterst zacht op de grond. Wat een kick! Een echte aanrader ook al heb je hoogtevrees zoals ik.... :-) Nicolas had er allemaal minder moeite mee en hij en zijn partner maakten wat extra buitelingen in de lucht.
De volgen dagen waren gevuld met regen en wind. Maar toch verkenden we verder Abel Tasman en The Golden Bay. Welliswaar met iets meer spelletjes spelen in de camper maar dat kan ook eens deugd doen. We hadden nog wel een hoogtepunt op één van de strandjes...een 10-tal spelende en buitelende zeehonden-puppies! Hoe schattig!
Na 2 dagen namen we terug de ferry naar Wellington. En daar stond onze fietsvriend Ludo ons al op te wachten. Wat een fijn weerzien! We genoten van de avond samen met een lekkere fles wijn! Aangezien Wellington stad geen vrije plaatsen heeft voorzien om een tent neer te poten...beleefde Ludo een primeur door mee in onze camper te slapen! :-) De volgende dag verkenden we Wellington en genoten van het mooie weer! We gingen een beetje shoppen en aten in restaurant 'LEUVEN' lekkere mosselen friet met een Leffe! Wooooaaaaw! Dat smaakte! :-) Later op de avond gingen we weer langs bij Kirsten en hadden een fijne avond. 'S morgens vroeg op omdat Ludo zijn ferry naar het Zuidereiland moest halen. We namen afscheid van Kirsten en later van Ludo. We raakten moeilijk weg aan de ferryterminal....afscheid nemen is altijd een beetje moeilijk, maar we zien je terug in België Ludo. Veel fietsplezier op het Zuidereiland, geniet ervan! Iemand interesse in Ludo's fietsverhalen? Altijd ongelooflijk fijn om te lezen en te bekijken: https://www.tangatanga.com/freeandunlimited/
En voor ons braken onze laatste 2 dagen in NZ aan. We reden richting Auckland en spendeerde onze laatste avond aan Lake Taupo met een prachtige zonsondergang...
Nieuw Zeeland, we gaan je missen, je bracht ons wondermooie natuur en hele fijne mensen en dieren... Bedankt voor je gastvrijheid!!!